W ogólnym rozwoju małego dziecka istotny jest zarówno rozwój psychiczny, jak i ruchowy.

Ważną rolę w rozwoju dziecka odgrywa stopniowe doskonalenie się jego ruchów, kolejne opanowywanie umiejętności siadania, wstawania, chodzenia oraz uzyskiwanie takiej sprawności rąk, aby możliwe było wykonywanie różnych precyzyjnych czynności.

Pełną dojrzałość w rozwoju ruchowym osiąga dziecko opanowując kolejno: ruchy głowy, potem tułowia i nóg oraz ruchy ramion, następnie przedramion, a w końcu dłoni i palców. Omawiając rozwój ruchowy dziecka w poszczególnych okresach rozwojowych wydzielić należy umiejętności związane z postawą ciała (siadanie, stanie), lokomocją (poruszanie się w przestrzeni, przewroty, pełzanie, raczkowanie, chodzenie) oraz sprawność ruchową rąk (motoryka rąk).

Możliwość zmiany pozycji i swobodnego poruszania się w przestrzeni zwiększa zakres pola widzenia dziecka, daje mu większe szanse na poznanie otoczenia i rozwijanie dzięki temu zdolności umysłowych, umożliwia nawiązywanie kontaktów uczuciowych i społecznych, kształcenie jego samodzielności.

Dlatego właśnie omawiamy wspólnie rozwój ruchowy i psychiczny małego dziecka używając określenia rozwój psychoruchowy (psychomotoryczny). Wzajemna zależność w rozwoju tych dwu sfer szczególnie uwidacznia się w okresie wczesnego dzieciństwa, tj. w pierwszych 3 latach życia.