Od 4 miesiąca życia niemowlęcia bardzo wyraźnie zaczynają rozwijać się ruchy rąk dziecka. Na początku drugiego kwartału swojego życia dziecko zaczyna wyciągać ręce do widzianego przedmiotu, choć nie zawsze udaje mu się trafić. Nie potrafi też uchwycić go. Wstępnym etapem do celowego chwytania jest dotykanie, obmacywanie tych i przedmiotów, na które ręce dziecka przypadkowo natrafią (np. chwyta, obmacuje, ciągnie brzeg kołderki).

Pierwsze, nie zawsze dokładne, nieporadne próby uchwycenia podawanej zabawki (najczęściej oburącz) stają się z czasem coraz bardziej pewne i precyzyjne. Sposób chwytania w tym okresie: całą dłonią, bez zróżnicowania funkcji poszczególnych palców nosi nazwę chwytu dłoniowego, nakładkowego lub małpiego.

Od szóstego miesiąca życia, gdy dziecko zaczyna chwytać zabawki wyciągając do nich jedną rękę, zaczyna rozwijać się dominacja jednej z rąk, która wyraźnie zaznaczy się w następnym kwartale życia. Możliwość chwytania widzianego przedmiotu jest podstawą do rozwoju prawidłowej współpracy między ręką a okiem (koordynacja wzrokowo-ruchowa) niezbędnej w dalszym życiu człowieka. Dlatego trzeba dziecku jak najczęściej podawać łatwe do uchwycenia zabawki oraz umieszczać je w zasięgu jego chwytu.

Wskazówki wychowawcze na okres od 4 miesiąca życia:

1. Starajmy się zapewnić dziecku maksymalną swobodę ruchów
2. Kładąc dziecko na brzuchu (przez okres od kilku minut do pół godziny) pokazujemy mu zabawki tak, aby śledząc je musiało odwracać głowę
3. Zachęcajmy dziecko do przewrotu z pleców na brzuch (używając zabawki); można mu w tym pomóc jedną ręką podciągając wyciągniętą rękę dziecka, drugą obracając jego nogi w kierunku zamierzonego obrotu
4. Od około piątego – szóstego miesiąca podciągamy dziecko lekko za ręce, do pozycji siedzącej nakłaniając je do siadania. Należy uważać, żeby nie ciągnąć dziecka ,,na siłę” za wyprostowane rączki. Niemowlę powinno z nami współpracować, utrzymując ręce zgięte w stawach łokciowych i silnie pochylając głowę do przodu. Zaraz po uzyskaniu pozycji siedzącej kładziemy dziecko z powrotem na plecy. Powtarzamy tę czynność 2 – 3 razy.
5. Kilka razy dziennie, od piątego miesiąca, sadzamy dziecko podparte z 3 stron (np. w rogu łóżka, podparte poduszkami) przez okres kilkunastu minut.
6. Trzymając ręce dziecka (na wysokości nadgarstka), krzyżujemy je (na przemian) na wysokości piersi dziecka – bez użycia siły, delikatnie
7. Ujmując nogi leżącego na plecach dziecka, zginamy na przemian lewą i prawą nogę. Ćwiczenie to nie jest wskazane dla dzieci podejrzanych o zwichnięcie stawu biodrowego.
8. Zabawki należy kłaść obok dziecka, w różnych miejscach, w zasięgu jego chwytu – chcąc dostać do nich będzie wykonywać dodatkowe ruchy
9. Podajemy dziecku zabawki do rąk z różnych stron jego ciała, zachęcając do wyciągania ręki w tym kierunku.

Uwaga! Powyższe wskazówki mają zastosowanie tylko i wyłącznie wtedy, kiedy dziecko nie protestuje – jeśli widać, że ma ochotę na tego typu zabawę. Chodzi o stworzenie nowych warunków do prawidłowego rozwoju, a nie siłowe wymuszanie czegokolwiek na dziecku. Oczywistym jest, że jeśli zostawimy dziecko samo sobie, leżące całymi dniami, nie zachęcane przez rodziców do nowych ćwiczeń, niczego się nie nauczy.