W drugim roku życia obserwuje się zwolnienie tempa rozwoju fizycznego i przyrostu ciężaru. Ciężar dziecka rocznie wzrasta o około 2,5 kg, natomiast długość ciała – od 10 do 12 cm. W związku z szybkim tempem wzrostu zmieniają się proporcje ciała: wydłużają się kończyny, sylwetka staje się smukła, tkanka tłuszczowa jest mniej obfita.
Przyśpieszenie tempa wzrostu wpływa na demineralizację kości; dziecko ponownie staje się podatne na krzywicę. Konieczne w tym okresie jest dalsze stosowanie witaminy D. Do piętnastego-osiemnastego miesiąca życia dziecka zarasta ciemiączko przednie. Następuje dalszy rozwój zębów mlecznych (kły i trzonowce). Należy dążyć do tego, by dziecko nauczyło się w tym okresie gryzienia i żucia. Umiejętności te może dziecko wyrobić sobie gryząc marchew, jabłko, skórki od chleba itp.

Dzieci w wieku 1 – 2 lat mają niekiedy mniejszy apetyt na skutek obniżonego w tym czasie wydzielania soków trawiennych. Nierzadka jest u dzieci w tym wieku niedokrwistość.

W okresie poniemowlęcym następuje wyczerpywanie przeciwciał przekazanych dziecku przez matkę. Odporność własna jest jeszcze słabo rozwinięta, a kontakty z otoczeniem zewnętrznym (żłobek) sprzyjają częstemu występowaniu infekcji i schorzeń zakaźnych. Konieczne są szczepienia zapobiegawcze przeciwko poliomyelitis (dawka przypominająca), błonicy, tężcowi i krztuścowi oraz u dzieci, które nie były wcześniej szczepione przeciwko odrze, wykonuje się próby tuberkulinowe.