Wiadomo, że wiele dzieci ulega nieszczęśliwym wypadkom i wiele z nich z tego powodu umiera. Rozwój motoryzacji sprzyja wzrostowi liczby wypadków drogowych. Nieuwaga bywa niekiedy przyczyną oparzeń dziecka. Brak zabezpieczenia leków, które stają się dostępne dla dziecka – to najczęstsze przyczyny wypadków.

Jak zapobiegać wypadkom dzieci?
Wypadki wśród małych dzieci zdarzają się częściej, jeżeli opiekuje się nimi inna osoba, niż matka. Dlatego byłoby najlepiej, gdyby matka do trzeciego roku życia sama mogła wychowywać dziecko. W pierwszym roku życia poczucie odpowiedzialności rodziców jest warunkiem bezpieczeństwa dziecka, które jest od nich całkowicie uzależnione. Opieka nad starszym dzieckiem nie powinna być nadgorliwa, gdyż nie sprzyja wyrobieniu ostrożności i samodzielności u dziecka. W pierwszej połowie drugiego roku życia dziecko nie zawsze potrafi uniknąć niebezpieczeństwa. W tym wieku uczy się znaczenia słowa „nie”, które matka w różnych okolicznościach powinna używać. Ważne jest jednak, by nie powtarzała go zbyt często. Stałe upominanie bywa ignorowane przez dzieci, szczególnie wtedy, gdy przez cały dzień powtarzają zakazy: „uważaj na ogień, nie rusz, nie upadnij”.

W drugiej połowie drugiego roku życia (dziewiętnasty – dwudziesty czwarty miesiąc) dziecko zaczyna zauważać związek swojego nieposłuszeństwa z przykrymi dla siebie skutkami. Jeżeli np. upomina się je, że dzbanek z herbatą jest gorący – a ono mimo to dotknie go – poczuje, że jest to nieprzyjemne i bolesne. W ten sposób doświadczenie wzbogaci jego wyobraźnię. Trudno zaoszczędzić dziecku tych przykrych doświadczeń.

Dziecko nie powinno głaskać każdego spotkanego na spacerze psa. Ale też nie należy mówić ciągle dziecku, że wszystkie psy gryzą.

Poniższy zestaw zasad powinien ustrzec dziecko przed skutkami nieszczęśliwych wypadków w domu. Oto sposoby zabezpieczenia niebezpiecznych miejsc i sprzętów domowych, które będą chronić dziecko i zmniejszą ryzyko wystąpienia niebezpiecznych zdarzeń:

• Trzeba pamiętać o zabezpieczeniu gazu, piecyków węglowych, elektrycznych oraz kaloryferów. Piecyki gazowe mogą gasnąć i wydzielać gaz bez płomienia. Szczególnie niebezpieczne są przenośne piecyki gazowe i elektryczne. Trzeba również uważać, by dziecko nie wsadziło palca lub ołówka do kontaktu. Kontakty elektryczne powinny być schowane i zabezpieczone. Dotyczy to także urządzeń elektrycznych w łazience.
• Przygotowując kąpiel należy nalać do wanny najpierw zimnej wody dopiero potem gorącej. W ten sposób dziecko, które za wcześnie wejdzie do wanny, nie oparzy się.
• W kuchni wszystkie naczynia z gotującymi i wrzącymi potrawami muszą być tak odsunięte, by dziecko nie mogło do nich dosięgnąć.
• Nigdy nie pozostawiajmy wiadra z gorącą wodą na podłodze. Dziecko może wpaść do niego i poparzyć się.
• Uwaga na gorące płyny na stole
• Dziecko nie powinno mieć dostępu do zapałek, zapalniczek
• Leki i wszystkie środki czyszczące muszą być starannie zabezpieczone przed małym dzieckiem. Jest to trudne, zwłaszcza jeżeli wchodzi ono na krzesła, stoły i może dosięgnąć do najwyższych półek w szafie
• Nigdy nie należy przechowywać trujących substancji lub leków np. w naczyniach po sokach owocowych oraz na półkach z jedzeniem.
• Nigdy nie polecać dziecku, by samo przyniosło lekarstwo z innego pokoju. Nie wolno zostawiać lekarstw w pokoju chorego dziecka!
• Nie pozwalajmy dziecku biegać, kiedy ma w buzi jakieś przedmioty. Może upaść i skaleczyć podniebienie. Zwracajmy uwagę, by nie brało do ust małych przedmiotów, które może połknąć.
• Schody zabezpieczajmy przez ustawienie barierki.
• Dzieci nie powinny bawić się plastykowymi torbami, które wkładają na głowę, gdyż w ten sposób mogą się udusić.
• Nie wolno nigdy zostawiać małych dzieci samych, nawet „na pięć minut”. Setki nieszczęśliwych wypadków, głównie oparzeń i spaleń, było tego rezultatem.
• Należy też usunąć z zasięgu rąk dziecka igły, szpilki, scyzoryki, żyletki, noże.
• Wiele wypadków, takich jak obcięcie palców lub urazy oka spowodowane były nieuwagą dorosłych, dlatego też zabezpieczamy narzędzia mechaniczne.
• Nigdy nie należy dawać małemu dziecku zabawek niebezpiecznych, jak strzały i proce. Wiele urazów oka spowodowanych było tymi zabawkami.
• W ogrodzie trzeba przypilnować, by dziecko nie zjadło owoców z nie znanych krzaków.
• Grzyby rosnące w ogrodzie trzeba niszczyć, gdyż mogą okazać się trujące.
• Nie wolno zostawiać dzieci bez opieki w miejscu, gdzie jest basen lub sadzawka. Chwila nieuwagi i dziecko może się utopić.
• Na ulicy uważajmy, by dziecko nie wbiegało na jezdnię po piłkę.
• Pilnujmy, by nie bawiło się ono za stojącym samochodem, który cofając się może je przejechać.
• Od drugiego roku życia trzeba uczyć dzieci ostrożności przy przechodzeniu przez jezdnię. Należy je przyzwyczajać, by nigdy nie wchodziło na jezdnię, nie upewniwszy się uprzednio, czy nie nadjeżdża jakiś pojazd.
• W samochodzie dziecko nie powinno siedzieć na przednim siedzeniu, drzwi muszą być zabezpieczone. Podczas jazdy powinno siedzieć (nie stać) na kolanach matki lub w specjalnie do tego celu przystosowanym foteliku.

Zasad jest sporo, ale to na dorosłych – rodzicach i opiekunach – spoczywa odpowiedzialność za bezpieczeństwo dziecka. Uczmy się myśleć z wyprzedzeniem o tym, co może się wydarzyć. Wyobraźnia rodziców musi to klucz do bezpiecznego środowiska, w którym dorastać będą nasze dzieci. Obserwujmy otoczenie dziecka i z wyprzedzeniem analizujmy oraz eliminujmy potencjalne niebezpieczeństwo. Nie możemy nigdy uśpić swojej czujności i przestrzegajmy przyjętych zasad zawsze, bo przeważnie jest tak, że akurat wtedy, kiedy wyjątkowo „odpuścimy” jedną z reguł, wydarzyć może się przykry w skutkach wypadek.

Chcesz uniknąć wypadku i zagrożenia zdrowia lub życia swojego dziecka – przestrzegaj zawsze wypracowanych reguł. Nigdy nie rób wyjątków.