Często okres dojrzewania przebiega burzliwie. Uczucie lęku, smutku, poczucie zagubienia w środowisku i świecie często towarzyszą nastolatkom.

Mogą wystąpić trudności wychowawcze, próby samobójcze, uzależnienia od leków, narkotyków, alkoholu. Próby samobójcze częściej podejmują dziewczęta niż chłopcy. Niekiedy na podjęcie próby samobójczej mogą wpłynąć złe wzorce społeczne. Bardzo często dziewczęta używają leków w celach samobójczych. W sytuacji zwiększonych wymagań szkolnych trudności wychowawcze przejawiają się niechęcią do nauki, wagarami, odmową chodzenia do szkoły. W okresie dojrzewania można zauważyć charakterystyczne dla tego okresu formy zachowania się, takie jak:

• nadmiernie krytyczne spojrzenie na otoczenie,
• duża dociekliwość,
• niestałość emocjonalna,
• dążenie do uniezależnienia się i do określenia własnej tożsamości.

Często temu towarzyszy postawa arogancji, uporu, braku kompromisu oraz poczucia szacunku dla starszych osób, aż do całkowitego odrzucenia norm i ocen określanych przez dorosłych.

Nierzadko zachowanie przejawia się kłamstwem, ucieczką z domu, włóczęgostwem, kradzieżami i wybrykami chuligańskimi. Przy czym na takie zachowanie często wpływ ma środowisko, warunki w jakich wychowuje się nastolatek. Wymienione formy zachowania się są przejawem nieprzystosowania społecznego, a pierwszym tego etapem może być konflikt ze szkołą i z rodziną. Bardzo ważne w tym okresie jest postępowanie samej rodziny, która może trudności łagodzić. Jednak jej niewłaściwe postępowanie z drugiej strony może być źródłem wszystkich konfliktów i problemów wychowawczych nastolatków. Ważne jest, aby nie stracić w żadnym momencie kontaktu z nastolatkiem. Pomaga to na bieżąco rozwiązywać problemy. Postępowanie w każdym przypadku trudności wychowawczych nastolatków powinno polegać na starannym przeanalizowaniu i ustaleniu przyczyny. Nie obawiajmy się skorzystać z pomocy psychologa czy lekarza.