Trzeci, kwartał życia jest okresem kontynuacji procesów obserwowanych w poprzednich miesiącach. Tempo wzrastania jest jeszcze znaczne, choć stopniowo zwalnia się.

Zachodzi również dalsza zmiana proporcji w budowie ciała. Kończyny, a zwłaszcza nogi, zaczynają górować swoją długością nad tułowiem. Zwiększona w III kwartale życia ruchliwość dziecka zmniejsza nieco odkładanie się tłuszczu w tkance podskórnej, przez co sylwetka ciała powoli zaczyna nabierać smukłości. Zanika częściowo obfita poprzednio tkanka tłuszczowa na szyi, zmienia się ustawienie barków. W rezultacie uwidacznia się szyja,, której istnienia można się było dotychczas tylko domyślać.

Zmniejsza się też, znaczna poprzednio, przewaga wymiarów części mózgowej czaszki nad częścią twarzową, a rozwijające się mięśnie mimiczne twarzy nadają jej nowy, indywidualny wyraz. W pierwszym półroczu życia stałą pozycją niemowlęcia była pozycja leżąca. Z nią właśnie wiąże się prosty kształt kręgosłupa.

W III kwartale życia niemowlę zaczyna przyjmować pozycję pionową, najpierw siedzącą, potem stojącą. Wraz ze zmianą pozycji ciała, zaczynają się kształtować tzw. fizjologiczne krzywizny kręgosłupa, tak dobrze widoczne u starszych dzieci i dorosłych. Są to wygięcia kręgosłupa do przodu w odcinku szyjnym i lędźwiowym oraz do tyłu w odcinku piersiowym. Krzywizny te można jednak dostrzec dopiero pod koniec III kwartału życia.

U wielu niemowląt w III kwartale życia dopiero rozpoczyna się ząbkowanie, u innych pojawiły się już kolejne zęby.

Zwykle w ząbkowaniu zachowana jest następująca kolejność: po siekaczach środkowych dolnych, które wyrzynają się jako pierwsze, pojawiają się siekacze środkowe, a potem boczne, następnie siekacze dolne boczne.

Można obliczyć „należną” liczbę zębów według wzoru: Liczba zębów = wiek w miesiącach-6

Nie należy jednak zapominać, o czym już poprzednio wspomniano, że zarówno moment rozpoczęcia, jak i kolejność wyrzynania się zębów nie zawsze odpowiadają podanym regułom. Zależy to od stanu zdrowia dziecka, od istniejącej krzywicy, a często po prostu jest to cecha indywidualna, czasem dziedziczna.

Opóźnienie ząbkowania, jeśli nie jest skutkiem schorzenia ogólnoustrojowego, zwykle nie wymaga leczenia. Wszelkie próby przyśpieszenia wyrzynania się zębów są niecelowe, a mogą być nawet szkodliwe. Prawidłowe odżywianie i zapobieganie krzywicy jest postępowaniem najczęściej skutecznym w tych przypadkach. Wyrzynającym się zębom nie trzeba pomagać. Wszelkie masaże dziąseł są zbędne, natomiast mogą wywołać zakażenie jamy ustnej. Można w tym okresie podać dziecku czystą twardą zabawkę, którą będzie mogło bezpiecznie obgryzać.

Pierwsze zęby, a czasem i następne, wyrzynają się zwykle bez żadnych objawów towarzyszących i bywają odkrywane zupełnie przypadkowo i niespodziewanie. Bolesne ząbkowanie – niekiedy jednak w okresie ząbkowania dziąsła stają się obrzęknięte, zaczerwienione, swędzące, a nawet bolesne. Niemowlę bywa wówczas rozdrażnione, kapryśne, marudne, ma gorszy apetyt, źle sypia, czuje ból. Celowa jest wtedy, zwłaszcza jeśli pojawi się gorączka, wizyta u lekarza, który pomoże wykluczyć lub ewentualnie rozpoznać infekcję i przepisze odpowiednie leki. Wszelkie próby uspokajania dziecka domowymi sposobami mogą być bardzo niebezpieczne.