Ciężar ciała noworodków w Polsce waha się od 2500 do 4500 g i wynosi przeciętnie około 3300 g. Pierwsze dziecko ma zazwyczaj niższy ciężar. Dziewczynki są nieco mniejsze od chłopców.
W pierwszych dniach po urodzeniu ciężar ciała spada w wyniku zmniejszenia zawartości wody i wyjścia z biernej egzystencji w łonie matki. Jest to zjawisko normalne, zwane fizjologicznym spadkiem wagi. Następnie od piątego do szóstego dnia ciężar zaczyna wzrastać, osiągając około dziesiątego dnia życia ciężar urodzeniowy. Przeciętny spadek ciężaru wynosi około 10%, następnie dziecko przybiera tygodniowo po 200 – 250 g, poza pierwszym tygodniem, gdy wyrównuje spadek pourodzeniowy.

Wzrost noworodka po urodzeniu wynosi przeciętnie 48 – 52 cm. Dziewczynki są zwykle mniejsze o 1 – 2 cm niż chłopcy. Przyrost długości dziecka jest lepszym wskaźnikiem prawidłowego rozwoju niż przyrost ciężaru; jest bardziej dynamiczny w pierwszych miesiącach życia dziecka.

Charakterystyczne są proporcje ciała nowo urodzonego dziecka, odmienne od dorosłego. Obwód głowy jest większy od obwodu klatki piersiowej o 2 cm. Szyja jest krótka, mało ruchoma, co często zwraca uwagę matek. Główka jest stosunkowo duża. Długi stosunkowo tułów noworodka ma krótką i szeroką klatkę piersiową. Kończyny są ugięte we wszystkich stawach. Stopy i dłonie są proporcjonalnie dość długie. Czaszka jest stosunkowo duża, większa od twarzy z powodu dużych rozmiarów mózgu noworodka.

Twarz jest mała, ponieważ kości szczękowe nie są całkowicie wykształcone, co następuje w miarę rozwoju uzębienia dziecka.

Młoda mama nie powinna wpadać w popłoch, jeśli główka dziecka jest zniekształcona po porodzie z powodu obrzęku porodowego lub krwiaka podokostnowego czaszki, gdyż są to skutki porodu, które stopniowo ustąpią bez śladu. Zdarzają się poporodowe otarcia naskórka na głowie, które nie mają znaczenia i szybko znikają.