Narządy zmysłów noworodka nie są całkowicie wykształcone. Oczy noworodka są zamknięte. Matki często wyrażają niezadowolenie, że po urodzeniu nie mogą zobaczyć oczu dziecka. Nie ma powodu do niepokoju – taki stan jest normą.

Po kilku dniach noworodek zaczyna otwierać oczy i matka może je zobaczyć. Oczy noworodków są podobne – niebieskie – gdyż tęczówki nie mają barwnika. Źrenice noworodka reagują na światło, ale dziecko nie widzi. Jasne światło rzucone nagle na oczy powoduje skurcz mięśni powiek i zaciśnięcie oczu. Ruchy gałek ocznych są nieskoordynowane – podobne do oczopląsu. Często obserwuje się zez, który powoli ustępuje.

Po 10 dniach życia możemy stwierdzić reakcję noworodka na źródło światła, wyrażającą się skręceniem główki w kierunku światła. Gdy wolno zbliżamy noworodka do łagodnego źródła światła, np. do okna, początkowo zaciska on powieki, a po przystosowaniu się – otwiera je. Po wolnym odwróceniu noworodka o 180° orientuje się on w położeniu źródła światła i zwraca w jego kierunku oczy. Pod koniec pierwszego miesiąca życia, w następstwie rozwoju narządu wzroku, zaczynają się wytwarzać odruchy wzrokowe warunkowe.

Początkowo pojawia się zdolność ustalania spojrzenia na ruchomym lub błyszczącym przedmiocie. Zdolność śledzenia przedmiotu mają tylko niektóre noworodki. W pierwszych dniach życia noworodek źle słyszy, gdyż jamę bębenkową wypełnia śluzowata ciecz.
Noworodek zaczyna reagować na dźwięki dopiero w końcu pierwszego miesiąca życia.

Zmysł smaku u noworodka rozwinięty jest dobrze. Smak słodki i kwaśny pobudzają odruch ssania. Smak gorzki i słony hamują go, o czym warto pamiętać przy doborze pożywienia dla matki karmiącej.

Węch noworodka jest rozwinięty słabo, dziecko reaguje jednak na silne zapachy. W chwili urodzenia zmysł dotyku rozwinięty jest dobrze, szczególnie w okolicy ust, oczu, głowy i części podeszwowej stóp. Wrażliwość na ciepło i zimno wykształcona jest dobrze, natomiast na ból jest wyraźnie mniejsza.